Indywidualna Stymulacja Słuchu Johansen IAS

Jej twórcą jest dr Kjeld Johansen - duński nauczyciel i psycholog, dyrektor Bałtyckiego Laboratorium Badań Nad Dysleksją. W swojej pracy Johansen oparł się na doświadczeniach Christiana A. Volfa.

Zaletą metody Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena jest:

jej dostępność dla osób mieszkających daleko od dużych ośrodków, gdyż ma miejsce w domu dziecka,
to, że odbywa się w przyjaznym, bezpiecznym, domowym otoczeniu, co jest istotne dla wielu dzieci np. z autyzmem
w trakcje stymulacji Johansena IAS nie ma konieczności rezygnowania z innych form terapii, jakimi objęte jest dziecko w tym samym czasie.

Diagnoza w Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena opiera się na badaniu audiometrii tonalnej oraz testach mowy utrudnionej w tym teście dychotycznym - istotnych dla procesu uczenia się aspektów prawidłowego przetwarzania bodźców słuchowych. Program terapeutyczny w formie indywidualnie filtrowanej muzyki instrumentalnej nagrywany jest na płyty CD. Dziecko otrzymuje płytę do domu i słucha jej codziennie przez 10 minut przez słuchawki. Postępy terapii kontrolowane są co 4 do 8 tygodni (zależnie od wieku), za każdym razem dziecko otrzymuje nową specjalnie dla niego przygotowaną płytę CD z programem terapeutycznym. Program stymulacji trwa 6-10 miesięcy. Muzyka w metodzie Johansen IAS jest specjalnie skomponowana, aby obejmować swoim zakresem różne częstotliwości potrzebne do stymulacji. Johansen IAS redukuje sygnał na częstotliwościach, których w porównaniu do optymalnej krzywej są zbyt wrażliwe i podnosi natężenie sygnału na tych częstotliwościach, które są zbyt mało wrażliwe. Każde dziecko otrzymuje indywidualny program, który będzie najlepiej pasował do jego możliwości słuchowych i możliwości do nauki. Można to uzyskać poprzez wybór indywidualnie przygotowanej płyty CD

skierowany na organizację lateralizacji słuchowej
skierowany na harmonizację częstotliwości słownej mierzonej audiometrycznie.

Stymulacja słuchowa

Stymulacja słuchowa wg dr Kjelda Johansena poprawia przetwarzanie bodźców słuchowych. Jeśli u dziecka występują centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego wówczas ma ono problemy z prawidłowym różnicowaniem dźwięków, lokalizacją źródła dźwięku, rozpoznawaniem wzorców dźwiękowych, analizą czasowych aspektów sygnału dźwiękowego, umiejętnością rozumienia mowy zniekształconej, rozumieniem mowy w hałasie. To znaczy, że osoba z tym zaburzeniem nie ma możliwości pełnego wykorzystania słyszanego sygnału akustycznego przy prawidłowym jego odbiorze w strukturach obwodowych (Katz, 1994). W konsekwencji często pojawiają się trudności w rozwoju mowy, prawidłowej artykulacji, uczeniu się, czytaniu, koncentracji uwagi, konstruowaniu wypowiedzi pisemnych, pisaniu. W klasie dzieci z tym zaburzeniem mogą pozostawać na uboczu z powodu nieśmiałości, niskiej samooceny.